به گزارش خبرگزاری حوزه، نهم اردیبهشت امسال، یادآور گذشت دو سال از مرگ شخصیتی است که برای هنر انقلاب و جریان باورمند به این شجره طیبه، نامی بس آشنا و قابل احترام است.
سخن از نادر طالب‌زاده است؛ دانشجوی رشته سینمای دانشگاه کلمبیا آمریکا که با پیروزی انقلاب به وطن بازگشت و تا واپسین نفس در این سیاره‌ی رنج، در خدمت به اهداف والای میراث برجای مانده از خمینی کبیر کوشید و در این راستا برخلاف برخی سوپر انقلابی هایِ سابق، تردیدی به خود راه نداد.
جنگ تحمیلی که شروع شد دوربین به دست راهی جبهه های حق علیه باطل شد آن هم برای ثبت لحظات ناب دفاع مقدس و در این میان، بعد از آشنایی اش با امام(ره) و انقلاب او، بزرگترین توفیق راه زندگی اش، آشنایی و انس و مودت با سید مرتضی آوینی بود.
با دامنه دارتر شدن جنگ صرب ها علیه مسلمانان بوسنیایی به آنجا رفت تا تصویرگر رفتار سبوعانه صرب ها و روایتگر مظلومیت مسلمانان بوسنی باشد.
در سال های بعد اما تلاش بسیاری انجام داد تا چهره‌ی حقیقی غرب و به خصوص آمریکا را به مردم نشان دهد که تولید و نمایش چندین مستند و برنامه گفتگو محور رهاورد این دغدغه و تلاش بود که یکی از شاخص ترین و ماندگارترین آن ها، برنامه «راز» بود که در آن از اندیشمندان برجسته ی آمریکایی که مخالف سیاست‌های استکباری ایالات متحده بودند دعوت به عمل آورد تا بدین سان ضمن تسلط بر مباحث فرمی تولید چنین برنامه هایی، چهره‌ی روتوش شده ی غرب را به دنیا نشان دهد.
خودش نیز از پایه گذاران «شبکه ی افق» و ایضاً سال ها قبل‌ترش «جشنواره فیلم عمار» بود که در این دو عرصه نیز دغدغه هایی فرا وطنی داشت و به اذعان کارشناسان امر، گامی نو در راستای برنامه سازی با رویکرد انقلابی برداشت.
او در زمینه‌ی شناسایی و تربیت فعالان رسانه ای و هنرمندان جبهه انقلاب با وجود برخی ناملایمتی ها موفق عمل کرد به خصوص در زمینه مهم دشمن شناسی تا آن جا که به تعبیر یکی از دوستان رسانه ای،
«نادر طالب‌زاده را اگر از زاویه دید آمریکایی‌ها بنگری نه تنها یک انسان که پدیده‌ای به شدت تهدیدزاست که باید شبانه روز جدی گرفته می‌شد. نادر انقلاب ما استاد بیرون کشیدن بحران‌های ریز و درشت آمریکا بود، کارش رو کردن دست استعمار بزرگ بود تا نگذارد خواب راحت به چشم سیاستمداران روی کار ینگه دنیا بیافتد.»
این روزها که شاهد برملاشدن بیش از پیش چهره بزک شده آزادی بیان، دموکراسی و حقوق بشر به روایت آمریکایی آنن آنآن هستیم و پس از حمایت از فلسطین و غزه، دانشجویان ده ها دانشگاهِ مهد آزادی بیان، دروغ بودن رؤیای آمریکایی را به نظاره نشسته و مات و مبهوت این واقعیت دردناک هستند، آرزویمان این بود که حاج نادر در میان ما بود و به تفسیر و تحلیل چنین وقایعی می پرداخت.
برخی رسانه ها بعد از «نهم اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۱» او را شهید جهان تبیین نام نهادند و حق نیز چنین است که مجاهد چنین عرصه ای که بیش از هر چیز باورمند و مؤمن به اندیشه انقلاب اسلامی و گفتمان امامین انقلاب بود را اُسوه ای در انجام فریضه فوری و قطعی جهاد توصیف کنیم، با این امید که راه و میراثِ تلاش های فکری و رسانه ای او الگویی شود فراروی جوانان مؤمن و انقلابی در این مسیر پرپیچ و خم اما سراسر پُرامید.
سمیرا مرادی
نظر شما